‘s Lands wijs, ‘s lands eer.

Als je in een andere land en cultuur bent, weet je dat het daar anders is dan in Nederland. Dus ga ik me niet ergeren aan het getoeter de hele dag door. Scooters en auto’s: continu Pép pép! Jonge jongens en bestuurders van grote auto’s toeteren het meest en hardst.
We begonnen om 9.15 uur te fietsen. Dwars door het drukke verkeer, na 4 km al verkeerd gereden, door een vriendelijke Vietnamees teruggebracht op de route en weer verder door de stad. Pas na een uur fietsen werd het iets rustiger, maar niet veel. Logisch ook wel: Hanoi telt 8 miljoen inwoners en 6 miljoen scooters.

Het landschap houdt eerst nog niet over, vlak, veel bebouwing, weinig groen, veel afval aan de kant van de weg. Maar er is veel te zien: het is een feestdag dus overal weer netjes geklede mensen die op de scooter erop uitgaan. Overal zie je samenscholingen, bij een kerk, een marktplein, een soort kermis. En minstens de helft van de mensen roept enthousiast “Hello!” tegen ons. Een enkeling durft te zwaaien. Het allerleukst is dat 4 puberjongens eerst zwaaien, voorbijrijden, 100 m verder stoppen en ons aanhouden. Waarom? Om ons gelukkig nieuwjaar te wensen en ons 80.000 Dong in handen te duwen. We weigeren, maar moeten het wel aannemen!

Na 25 km zien we een koffietent, krijgen koffie, water, koekjes en snoepjes en een bemiddelend telefoontje naar het volgende hotel. Dat reserveren lukt niet, maar ze willen wel graag met ons op de foto. We fietsen verder en verdwalen omdat ik “linksaf op de hoek zie je een gebouw” lees als een mededeling en niet als aansporing om links te gaan. Dat kost 8 km omrijden.
Terug op het juiste spoor gaan we als een speer, totdat de hongerklop toeslaat. Er is niet veel open, dus bestaat ons middagmaal uit kroepoek, koekjes, water en een blikje fris.
Dan wordt het landschap mooier, rotspartijen, Palm-en bananebomen, rijstvelden, kanaal, visvijvers etc. Bijzonder is dat ik tot nu toe nauwelijks levende dieren zag, alleen wat mussen en kweekeenden. En dan zie ik op een paar km afstand maar liefst 4 ijsvogels, in de rijstvelden, terwijl daar echt geen stromend water is!
We moeten nog 20 km, maar zitten dan weer helemaal verkeerd. Deze keer is het routeboekje echt niet duidelijk, in plaats van over een hoofdweg gaan we over een zeer hobbelig weggetje. Maar de kaart op de telefoon leert ons dat dit ook kan en zelfs wat korter is. Zo komen we toch op tijd aan in Huong Son. In het centrum vragen we waar het hotel is. Dat wordt snel opgelost door een dame die het hotel belt en daarna zegt: over 5 minuten word je opgehaald. En dat gebeurt!
En zo zitten we dan in een leuk hotel, met warme douche en koud bier, en een goede maaltijd. Samen met 2 andere Nederlanders die de route in tegenovergestelde richting rijden. Het is onze eerste fietsdag, maar zij zijn al vanaf 4 januari bezig, hebben Cambodja, Thailand, Laos al gehad en gaan via Hanoi naar China. Drie maanden onderweg!
En overigens ben ik benieuwd wat Heerenveen gaat doen tegen PSV vanavond.




Als je in een andere land en cultuur bent, weet je dat het daar anders is dan in Nederland. Dus ga ik me niet ergeren aan het getoeter de hele dag door. Scooters en auto’s: continu Pép pép! Jonge jongens en bestuurders van grote auto’s toeteren het meest en hardst.
We begonnen om 9.15 uur te fietsen. Dwars door het drukke verkeer, na 4 km al verkeerd gereden, door een vriendelijke Vietnamees teruggebracht op de route en weer verder door de stad. Pas na een uur fietsen werd het iets rustiger, maar niet veel. Logisch ook wel: Hanoi telt 8 miljoen inwoners en 6 miljoen scooters.

Het landschap houdt eerst nog niet over, vlak, veel bebouwing, weinig groen, veel afval aan de kant van de weg. Maar er is veel te zien: het is een feestdag dus overal weer netjes geklede mensen die op de scooter erop uitgaan. Overal zie je samenscholingen, bij een kerk, een marktplein, een soort kermis. En minstens de helft van de mensen roept enthousiast “Hello!” tegen ons. Een enkeling durft te zwaaien. Het allerleukst is dat 4 puberjongens eerst zwaaien, voorbijrijden, 100 m verder stoppen en ons aanhouden. Waarom? Om ons gelukkig nieuwjaar te wensen en ons 80.000 Dong in handen te duwen. We weigeren, maar moeten het wel aannemen!

Na 25 km zien we een koffietent, krijgen koffie, water, koekjes en snoepjes en een bemiddelend telefoontje naar het volgende hotel. Dat reserveren lukt niet, maar ze willen wel graag met ons op de foto. We fietsen verder en verdwalen omdat ik “linksaf op de hoek zie je een gebouw” lees als een mededeling en niet als aansporing om links te gaan. Dat kost 8 km omrijden.
Terug op het juiste spoor gaan we als een speer, totdat de hongerklop toeslaat. Er is niet veel open, dus bestaat ons middagmaal uit kroepoek, koekjes, water en een blikje fris.
Dan wordt het landschap mooier, rotspartijen, Palm-en bananebomen, rijstvelden, kanaal, visvijvers etc. Bijzonder is dat ik tot nu toe nauwelijks levende dieren zag, alleen wat mussen en kweekeenden. En dan zie ik op een paar km afstand maar liefst 4 ijsvogels, in de rijstvelden, terwijl daar echt geen stromend water is!
We moeten nog 20 km, maar zitten dan weer helemaal verkeerd. Deze keer is het routeboekje echt niet duidelijk, in plaats van over een hoofdweg gaan we over een zeer hobbelig weggetje. Maar de kaart op de telefoon leert ons dat dit ook kan en zelfs wat korter is. Zo komen we toch op tijd aan in Huong Son. In het centrum vragen we waar het hotel is. Dat wordt snel opgelost door een dame die het hotel belt en daarna zegt: over 5 minuten word je opgehaald. En dat gebeurt!
En zo zitten we dan in een leuk hotel, met warme douche en koud bier, en een goede maaltijd. Samen met 2 andere Nederlanders die de route in tegenovergestelde richting rijden. Het is onze eerste fietsdag, maar zij zijn al vanaf 4 januari bezig, hebben Cambodja, Thailand, Laos al gehad en gaan via Hanoi naar China. Drie maanden onderweg!
En overigens ben ik benieuwd wat Heerenveen gaat doen tegen PSV vanavond.