Ode aan Ortlieb

Ode aan Ortlieb
Vanuit de camping direct met het veerbootje de donau over. Daar beginnen we om 900 uur al met de tocht van vandaag. Bestemming is de camping in Krems. We rijden met prachtig weer langs de bruine rivier. Blauw is hij alleen maar in de muzikale uitvoering van strauss. In een uur doen we 20 km en zijn we in Ybbs. Daar is een Fahrradmuseum dat we uiteraard bezoeken. Er staat van alles. Ik bestijg een velocipede, zo’n hoge éenwieler en vraag me af hoe je kunt afstappen. Opvallend : het Waffenrad van Steyr, de eerste Dunlopband, de dames fietsclub uit 1890, en de Adlerfiets met schakelklok rond de trapas. Na museum en koffie verder naar Melk. Het klooster herken ik wel (2004) maar de rest niet. De lunch gebruiken we in de schaduw, zo warm is het. Maar zogauw we weer fietsen; windstoten, onweer en enorm veel regen. Daardoor misschien rijden we verkeerd en lopen we vast in (achteraf) streng verboden militair terrein. We vluchten terug naar de route en rijden nog 1,5 uur in stromende regen. Lang verhaal kort : regen, droog, regen, droog, camping. In de zon tent opzetten; altijd goed.
We bedenken ons dat we tot nu toe elke dag regen hadden. Mijn filosofische gedachte; goed dat Oostenrijk de donau heeft, want anders had het land geen bergen en dalen, maar alleen bergen en meren.
Wat betreft de regen; ondanks uren fietsen in de regen : alles in de Ortlieb -tassen blijft droog. Goed voor de moraal. Een heerlijke maaltijd met maïs , pasta, kaas, erwten en wortels en primitivo en toetje na, bekroont de dag.
Vraag van vandaag: wat is dit en waarvoor dient het? Zie de laatste foto. Zelf heb ik geen flauw idee.