Servie is geen EU-lanf

Anders dan Christine besluiten we niet terug te gaan naar de route, maar de kortste weg naar Novi Sad te nemen. Of dat verstandig is? Feit is dat het weer lange kale rechte wegen zijn, en dat erg warm en drukkend is. 34°C zien we ergens. We stoppen dan ook vaker voor een drankje. Als we in Rumenka joghurtjes en kaas hebben gekocht, zoek ik een bankje om te zitten. Een Serviër ziet me en staat er op dat we in een soort garage bij hem gaan eten. Hij poetst ijverig de tafel schoon, zet borden en een bak schapenkaas klaar en biedt ons zijn douche aan. Het zit goed en dankbaar vervolgen we onze reis.
Tijdens het fietsen bedenk ik waarom mijn iNTERNETBUNDEL EU het niet meer doet: Servië is geen EU-LID! Ik kan dus alleen maar internetter bij een wifi-punt.

We komen Novi Sad binnen. Grote stad, druk verkeer, veel huizenblokken, en de fietsroute langs de donau die we dus weer oppikken. Na weer een flinke hoeveelheid frisse en koude drankjes durven we het weer aan. Eerst een eind door de stad en dan een zware beklimming. Kilometerslang 8% omhoog. Als we boven zijn, is Wil helemaal uitgeteld. Daarom besluiten we gebruik te maken van de eerste de beste “rooms to let” die we tegenkomen. We moeten 15 minuten wachten voor er iemand komt en dan blijkt dat het een benauwde kamer is, geen koud bier, geen wifi en niks te doen. Daarom gaan we toch maar verder, naar Beska. Daar belanden we bij Restaurant Park. Mooie kamer, lekker bier, prima! We besluiten eerst een bier te drinken, te dineren, daarna te douchen.
Er is wifi, dus kan ik dit verslag plaatsen.
Fauna: helaas weinig te melden. 2 plat gereden uilen.