13-18 juli

Maandag 13 juli. Van Iltertissen naar Aitrang aan de Belsee. Mooie rustige dag die begint met grindpad langs de iller. Maar die is halverwege opeens afgesneden en dan moeten we vijf km omrijden. Paar redelijke klimmen naar Memmingen: heel mooie altstadt. We eten bij Italiaans restaurant bordje spaghetti met wifi. Ik koop en mooi beschermhoesje voor mijn telefoon en M. een mooi roze kussentje, om beter te slapen. Camping aan Belsee is wel aardig, vooral het restaurant met bier en mooi uitzicht over het meer.

Dinsdag 14 juli. Van Aitrang naar Garmisch-Partenkirchen, 84 km.
We vrezen een zware dag maar achteraf viel het mee. Eerst naar Markt Oberdorf, plan was naar schongau, maar Umleitung! Daarom richting Fussen via Bundesstrasse. Dat mag niet, zei de politie die ons van de weg haalde en ons naar fietspad verwees. Wij braaf via Stotten en 14%klim naar Bernbeuren. Terras daar: ik bestel overdreven heeiiisssse chocola, maar krijg verdorie toch eischocola! Onder excuus krijg ik alsnog de goeie, maar moet achteraf wel de volle mep betalen. We bereiken camping Grainau, duur en niet veel soeps. M. is wat timide vandaag, heeft last van haar achterwege en vreest de pas van morgen.

Woensdag 15 juli. Van Garmisch-Partenkirchen naar Innsbruck. 88 km.
We vrezen een zware dag: veel klimmen. Vroeg op pad, ontbijt op het terras bij de Edeka en dan na Garmisch een lange klim. M. gaat daar vol gas op. We nemen even de autoweg en daarna de beborde fietspaden wat veel extra km's en hoogtemeters oplevert. Klim nar Scharnitz. Koffie en dan verder, zware klim tot 1100 meter en dan zitten we verkeerd! Terug naar Scharnitz en nu de goede richting, naar Seefeld. De klim valt mij zwaar. Verder naar Reith, we verheugen ons op de afdaling naar Innsbruck en dan staat er opeens: voor fietsers verboden! Een alternatief wordt niet gegeven. Wat nu? Terug naar het vorige dorp, waar iemand ons wijst op de grindweg door het bos. We proberen het: een woest steile afdaling, los grond, gaten, etc. Voor echte mountainbikers als een zware opgave. M. heeft nooit gemountainbiked maar durft het toch aan. En warempel, na een half uur avontuur zijn we opeens in Oostenrijk! Snel richting Innsbruck en blijkbaar hebben we het verdiend: we vinden direct de camping. Snel de tent opgezet en dan op een lichte fiets zonder bepakking naar de stad. In het wereldberoemde restaurant de Goldener Adler drinken we ons zeer verdiende bier. Even de mooie binnenstad bekijken, met een gratis concert van het Innsbruckorkest en dan op een mooi terras lekker gegeten.

Dinsdag 16 juli. Van Innsbruck naar Gerlos, 101 km. Relatief laat op pad, maar tocht door Innsbruck en daarna Zillertalradroute gaat perfect. Vlak en wind mee. Helaas gaat het te snel, want we schieten Zell am Ziller voorbij, waar in het volgende dorp blijkt dat we terug moeten om aan de klim naar Gerlos te kunnen beginnen. Die valt ons beiden erg zwaar, na 80 km onder hete omstandigheden. Maar we bereiken Gerlos en vinden de boerderijcamping. Ik realiseer me dat ik daar 50 jaar geleden ook was, met m'n ouders!
Primitieve camping, koken en eten op de grond, daarna ons welverdiende biertje drinken in het dichtstbijzijnde hotel. Dat blijkt vreselijk luxe, met een deftig bier, terrasverwarming en toiletten met voorverwarmde textielhanddoekjes. Mooi contrast! Ik slaap goed, maar M. bleek de volgende ochtend last gehad te hebben van mijn snurken. Terwijl mijn tent ver van de hare stond. Maar het was verder zo stil daar, dat mijn geluid haar toch wakker hield...

Woensdag 17 juli. Van Gerlos naar Zell am See , 82 km. Het opstaan is koud, koud, koud! We kampeerden op grote hoogte. Gauw betalen (boerin: 20 euro, ik: zoveel, we hebben alleen maar gedoucht, boerin: doe dan maar 15 euro) en dan het warmere dorp in. Daarna al snel een pittige klim. M. heeft pap in de benen zegt ze, maar pakt toch dapper de pittige klim naar de Gerlospass, 1628 m. Haar eerste bergtrofee! Pijlsnelle afdaling (jaja, de helm is op) naar Kriml, daar koffie met uitzicht op de watervallen en dan het dal in. Lijkt vlak, is ook voor deautomobilisten, maar voor de fietsers maken de Oostenrijkers heel mooie fietspaden. Die ze zelf denk ik niet fietsen, want het gaat vaak onnodig heen en weer en op en neer. Maar goed, we komen langs Neukirchen, waar we twee jaar geleden een week in hotel Steiger vertoefden, verlenen onderweg assistentie aan een mevrouw met een lekke band en komen aan in Zell am See. Boodschappen gedaan, nieuwe handschoenen gekocht, want de oude ergens laten liggen en dan naar de camping.

Donderdag 18 juli. Camping Zell am See. We hebben gekampeerd, krap tussen andere kampeerders, dankzij heel aardige Tsjechen. M. Heeft slecht geslapen vanwege het snurken, riep midden in de nacht "Simon", maar ik bleek deze keer onschuldig. Goed slapen blijkt voor allebei nog lastig: vaak wakker. We ontbijten en vertrekken dan zonder te betalen: we waren niet ingeschreven! En we stonden op de plek die de Tsjechen al betaalden. Zoals afgesproken nemen we de Tauernradroute en niet de Grossglockner. Maar ook deze valt niet mee, stukken langs de autoweg en dan opeens een pad binnendoor. Dat is meestal steil, we krijgen al snel een 15% klim voor de kiezen. Een mevrouw op het Informatiebureau blijkt Nederlandse en vertelt ons dat we de tunnel bij Lend met fiets kunnen passeren en dat er een camping is in Obervellach. Daar gaan we dan op koersen. We draaien het Gasteindal in en klimmen en dalen. Het is heet. Na de lunch in Bad Hofgastein (waar heel fanatiek en op hoog niveau wordt getennist) verder naar Bad Gastein. Mooie plaats maar moeilijk om in te komen: wat een zware steile klim, volgens mij tot 20%. Daarna verder klimmen naar Brockstein, waar we de fiets op de trein zetten. 10 euro voor twee. Helaas betaal ik en leg ik de nieuwe handschoenen los achterop de fiets. Een uur later heb ik nog maar een nieuwe handschoen. We fietsen van Mallnitz naar Obervellach. M. stelt nog voor naar Spittal te rijden, 30 km verder, maar ik vind dat we nu onze rust wel verdiend hebben. Dus kamperen op een camping voor rafters en andere sportievelingen, waaronder veel Nederlanders. 67 km.