300 kilometer per uur

De trein vertrekt om 6.36 uur. Het hotel ligt heel ver buiten het centrum. We willen de trein niet missen, daarom reserveren we een taxi: 5.30 bij het hotel. De wekker gaat om 5 uur en half bewusteloos staan we om 5.25 uur bij de voordeur. De taxi staat er al en brengt ons binnen 8 minuten bij het station. Daar staan we dan, een uur te vroeg.
Verrassend genoeg is er tegenover het station al een restaurant open en kunnen we daar ontbijten. Terwijl wij eten, komt een schilder het uithangbord schilderen. Om 5.45 uur in de morgen, wie bedenkt zoiets?

Precies op tijd vertrekt de trein naar Toulouse. Daar stappen we een uur later over op de TGV, die tot Bordeaux langzaam rijdt en overal stopt. Maar na Bordeaux gebeurt het! De machinist geeft gas: 120-150-190-200! En gaat door: 230-260-290 km per uur! Op mijn telefoon krijg ik een bericht: gefeliciteerd-u rijdt nu 300 km/h!
Het mooie is: je merkt er weinig van. Zelfs bij die snelheid rijdt de TGV nog rustiger dan de sprinter naar Helmond met 60 km/h. Resultaat: in 2 uur al in Parijs!

Zoals u wellicht weet: in Parijs is het overstappen, van Montparnasse naar Gare du Nord, met de metro. Dat begint al moeilijk: er zijn nieuwe kaartautomaten. Bij de oude was het duidelijk: geld erin en dan rollen de kaartjes eruit. Bij de nieuwe: heel veel keuzemogelijkheden: welke neem je? En dan blijkt ook nog dat hij wel de pinpas maar niet contant geld accepteert.

Maar goed, 10 minuten later gaan we met kaartje door het poortje de metrogangen in. Lijkt wel of die elke keer langer worden!
Metro in, metro uit, en dan zijn we op gare du Nord. Dat is flink verbouwd; ik herken het niet meer. Maar na enig zoeken komen we uit bij de treinen naar het noorden. En daar staat toch veel personeel! Militairen met geweer in de aanslag, politiemensen, station-personeelsleden die ons opdracht geven achteraan de rij aan te sluiten. En op het perron zelf om de 10 meter een beveiliger.
Frankrijk is duidelijk flink geschrokken van de aanslagen. Gelukkig gaat het nu allemaal goed. Het feit dat we niet op onze gereserveerde plaatsen mogen zitten, omdat daar gewapende douaniers moeten zitten, wordt gecompenseerd door de mooie plaatsen waar we wel mogen plaatsnemen. Brussel, Antwerpen, Rotterdam, het gaat allemaal prima. In Rotterdam snel de overstap naar Eindhoven. Daar staat Theo al klaar om ons met de auto naar Mierlo te brengen.

Daar sluit ik de leukste vrouw van het Noordelijk Halfrond in mijn armen en gaan we in de tuin aan de door Ans bereide maaltijd. We zijn weer thuis!